Klein Algiers aan de Vieux-Port

Voor zover wij weten is Marseille geen favoriete bestemming voor Nederlanders die Zuid Frankrijk bezoeken.  Een kapitale vergissing! Havenstad bij uitstek, draaischijf van alles wat God verboden heeft, ratatouille van culturen en smeltkroes van de hele Middellandse Zee. Hier vooral snorren en havikneuzen, gelooide huiden en priemende ogen. Het kan Marokko zijn, of Portugal, of Libië.  Meer dan 250.000 Algerijnen zorgen voor kashba’s en halal slagers, voor kleding en geuren die niets meer met de Provence te maken hebben. Marseille is vies, authentiek, ruig, anarchistisch en trots om anders te zijn. Elke straathoek is een film; mannen kijken, vrouwen werken, vissers klagen over gebrek aan klanten, obers spreken Arabisch.  St. Tropez en Cassis zijn werelden verwijderd van het straatje waar wij logeren in Le Ryad. Eigendom van een Marokkaanse familie. Oud bordeel, nu omgebouwd tot hotel met negen kamers rond een binnentuin met palmbomen en een fontein. Geen drank, wel flensjes bij het ontbijt. Als je anders reist ken je ook andere verwonderingen. Met onze huidige bril op zijn het vooral de Romeinen en niet de Fransen die respect afdwingen. Havens, wegen, forten, opslagplaatsen, markten, paleizen, gevangenissen, handels- en beleggingshuizen, scheepstechniek en magistrale militaire strategie. Marssilia was onnoemelijk belangrijk als verbindende factor tussen Rome en de huidige Maghreb, Tanger, Tunis en Algiers. Toen al een hypermoderne hub, waar nieuws en handel, politiek en vermogens bij elkaar kwamen. Rome had erg goed begrepen hoe je onderdanen onder de duim kunt houden als je de elite maar tevreden maakt. 

Wandelend langs de Vieux Port wordt duidelijk hoe langzaam de mens eigenlijk evolueert. Het is en blijft vis dat de klok slaat en vissen in de traditionele puntige bootjes is al eeuwen van vader op zoon overgegaan en nauwelijks verder ontwikkeld. Zou veranderen meer vis in de wateren brengen? Nou dan.    Bouillabaisse staat voor laten koken en dan het vuur lager zetten. Op tijd. Dat blijkt niet zo’n lastige opdracht in deze multiculturele samenleving. Misschien een idee om de Rotterdamse gemeenteraad eens hier langs te sturen?

MEDITERRAANSE INGREDIËNTEN:




Eindelijk en route in onze eigen auto, zo snel mogelijk richting de Middellandse Zee....we kunnen alleen niet zo snel rijden, dus enkele tussenstops zijn onvermijdelijk. Parijs voor sentimentele herinneringen, Puligny Montrachet voor de heerlijke wijnen, 

Chassagne Montrachet

Cote Rotie voor een pitstop in Ampuis om de wijnkelder in de auto aan te vullen... ( Bistro de Serine) en dan Marseille!

Ondanks de grootte van de stad en de modernisering van de havens en visserij is het een feest om 's ochtends langs de haven te lopen, waar de eenvoudige vissers uit het vissersdorp Madrague, (super lunch adres, aan het kleine haventje "Chez Aldo" ) vlak buiten Marseille hun verse, soms nog levende vissen op de kade proberen te verkopen. Klik maar even om het filmpje te zien.....

En nu zitten we te genieten van de stilte in een uitgestorven, maar schitterende haven van Cassis. En natuurlijk ook weer te genieten van de heerlijke witte wijnen hier. Op onze ontdekkingstocht naar wijnen aan zee hebben we hier helemaal prijs. De wijnen van Le Clos Ste-Magdeleine staan echt 10 meter van zee en ondanks dat zij hun witte wijn zelf nogal rijk, rond en vettig vinden, vind ik deze vooral elegant, fris en  vooral een zilte afdronk hebben, heerlijk!

le Clos Ste-Magdeleine

En nu nog op zoek naar het ultieme recept van Bouillabaisse.....