HUBRIS EN KONINGEN IN DE WACHT

Olympia is een mooie plaats om na te denken over de Griekse identiteit. Het dorp bestaat bij de gratie van de opgravingen en het schitterende museum dat goed bewaarde parapher nalia van de antieke spelen ten toon stelt. De bevolking is ofwel herbergier, ofwel souvernirverkoper en tevens snackbarhouder. Moderne hotels temidden van de resten van geschiedenis, waaraan de Grieken erg zeggen te hechten maar waaraan zij zelf niets doen. Vanaf de eerste opgravingen aan het eind van de negentiende eeuw zijn het Duitsers (Pruissen) geweest die Olympia tot leven en dus tot welvaart hebben gebracht. Dat de tempels, badhuizen, gymzalen en gastenverblijven vandaag bedolven zijn onder onkruid en dooie takken deert de bewoners van Olympia kennelijk niet. De subsidies zijn op, dus wordt er niet verder verzorgd, laat staan gezocht (er liggen nog gigantische hoeveelheden historische resten onder de velden).

Old Olympia, Pelononnesos, Greece

Historisch bewustzijn vertaalt zich vooral in handen ten hemel rijzen over de huidige economie, zuchten over de relatie tussen eros en tanatos en klagen over de regering. De neo-Helenen weten geen raad met hun modern identiteit en blijven steken in melodramatisch fatalisme: lijden is hun lot, balanceren tussen licht en schaduw hun enig antwoord op de eeuwige toorn van de goden, schipperen tussen mythen en werkelijkheid hun antwoord op de moderne uitdagingen. De schuld van de crisis ligt bij Brussel, Washington en de oliemaatschappijen. Veelzeggend zijn de talloze blauwe borden waarop de EU-subsidies bekend worden gemaakt, van (niet afgemaakte) snelwegen, tot restauratie van hun eigen culturele erfgoed. Nog meer zeggend zijn de verschillen tussen de aangevraagde subsidies: ruim twee ton om de ruïnes van Olympia te redden, ruim 6 miljoen om een zoveelste vijfsterren hotel te bouwen. Zijn ze in Brussel inderdaad helemaal gek geworden? En de Griek is niet eens dankbaar. Maar dan, bij een glas wijn, spreken we met boekhandelaar Apostolos, die uitlegt hoe de Grieken eigenlijk alleen maar gelukkig zijn als ze oorlog voeren, hoe Hellas is doordrenkt met bloed, hoe er zoveel geleden is dat het nooit meer erger kan. Crisis? Dat is een typisch Europees begrip, ver van ons bed. Wij Grieken zijn anders.  Paniek? Zorgen? Welnee, gewoon een beetje tegenslag. Daar worden wij Grieken groot en sterk van. Stil blijve zitten als we geschoren worden. En hij geeft ons nog de wijze raad vooral ‘s middags een dutje te doen om ‘s nachts beter te kunnen slapen. 

Koningen in de wachtkamer

Waar we ook komen, van Tunesië tot Griekenland, vrijwel niemand wil meer naar de stembus. Een groot wantrouwen jegens politici en een ernstige twijfel aan het voordeel van democratie liggen hieraan ten grondslag. Ook in Griekenland wordt aan revolutie gedacht als de aanstaande verkiezingen in mei opnieuw de oude, gevestigde partijen (en de corruptie) aan de macht brengen. De roep om een sterke hand is de Grieken van oudsher niet vreemd.  Goed om te weten dat Constantijn II, de afgezette Griekse koning, in Londen leeft en graag terug wil komen, al was het maar om zijn onroerend goed terug te pakken. En hij is niet de enige werkloze monarch die misschie de tijd rijp acht voor een come back. Emanuele Filiberto, prins van Venetië en Piedmonte, is nu nog hedge fonds manager in Geneve, maar staat te popelen om de Italianen weer de goede weg te wijzen. Hetzelfde geldt ongetwijfeld voor Fouad II van Egypte, zoon van koning Farouk, die, voordat hij werd afgezet in 1953, zijn toen zes maanden oude opvolger benoemde, die vervolgens nog geen jaar op de troon ‘ zat’ . Fouad was aanvankelijk onroerend goed makelaar in Parijs, maar woont inmiddels in Zwitserland. Ook Osman Bayezid, afstammeling van de Ottomaanse dynastie en thans werkzaam als bibliothecaris in New York, zou best met zijn officieuze naam Grote Sultan Bayezid III aan de macht willen komen als Turkije echt de weg kwijtraakt. Architect en troonpretendent Nicolas Petrovi Njegos II van Macedonië wacht in Parijs op zijn kans de dertig kastelen die hem zouden toebehoren terug te krijgen. Als koning is dat een fluitje van een cent. Tot slot, ook de hertog van Breganza, die nu nog olijven verbouwt in Sintra buiten Lissabon, heeft misschien wel weer zin in een troon. Militaire staatsgrepen zijn helemaal niet nodig met zo’n arsenaal aan ‘koningen’ in de coulissen. (Bron: Monocle)

MEDITERRAANSE INGREDIENTEN:

De Grieken voeren nog steeds oorlog en in dit geval over namen.  We zijn bij de prachtige vestingstad Monemvasia , aan de oostkust van de Peloponnesos,  waar volgens de bewoners oorspronkelijk  de “malvasia “ druif  vandaan komt. Deze  aromatische druif wordt inmiddels over de hele wereld gebruikt om dessertwijnen te maken, zoals o.a. madeira, witte port en passito’s van de Eolische eilanden. Maar vanaf volgend jaar februari mag deze wijn alleen maar Malvasia heten als hij ook werkelijk uit dit gebied komt.

Hetzelfde geldt voor Vinsanto , waarbij ik meteen aan Toscane moet denken en waar je heerlijke cantuccini in kan dopen.  Deze italiaanse  wijn mag  al sinds 2002 alleen vin santo op het etiket zetten om het type wijn aan te duiden. De “echte” Vinsanto komt van het Griekse eiland Santorini.

Malvasia from the Kinsterna vineyard, Monemvasia, Peloponnesos, Greece

De Griekse keuken blinkt niet uit in geraffineerdheid en gevarieerdheid en wat vooral opvalt is het gebrek aan verse vis en het ontbreken van  vissersbootjes in de havens.

De visvangst is de laatste tijd zo teruggelopen, o.a. door overbevissing met dynamiet, dat het niet meer de moeite waard is om te vissen. Langs de kust zie je zo nu en dan een duiker naar inktvissen zoeken, maar het meest genieten we op het ogenblik toch van de verse wilde groenten en kruiden, die ook hier weer overal te vinden zijn tussen de zwoel geurende gele bremstruiken.

Zo kregen we in een klein restaurant in Monemvasia deze hele dunne taart van spinazie die denk ik heel gemakkelijk te maken is:

-        - maak een deeg van bloem, water en een beetje olijfolie en rol dit heel   erg dun uit ( of neem filodeeg)

-        -snij verse spinazie ( of andere bladgroente) fijn en bak deze met fijngesneden bosui in een beetje olijfolie: uit laten lekken:

-        zout, + peper + eventueel wat verkruimelde feta kaas erbij

-        -vulling in het midden van dun uitgerold deeg leggen en deeg er als een envelop om heen vouwen.

-        -Dit in een koekenpan, zonder olie, om en om bakken.

Twee tips om mooi te overnachten voor wie zich naar de Mani streek verplaatst,  het allermooiste gebied langs de Middellandse Zee waar wij tot nu toe zijn geweest. Wild, authentiek, vol geschiedenis. Torenhuizen op rotsen, die dienden om de buren te beschieten. Hier (net als op Kreta) is vendetta nog heel gewoon, zeggen de mensen. Rechtspraak? 

Vathia, Mani, Peloponnesos, Greece

Kyrimai Hotel in Gerolimenas (Mani) 

Kyrimai Hotel, Gerolimenas, Greece

En Kinsterna Hotel & Spa in Agios Stefanos, bij Monemvasia. Maken hun eigen wijnen o.a. van de Malvasia druif.